مرد چهار زنه

دوستی داشتم لرستا نی یار دیرینه ی دبستانی


دیدمش بعد سالیان دراز همرهش چار زن همه طناز


مات و مبهوت گشتم از حالش که لری آهوان به دنبالش


گفتمش: چهار زن ؟ خدا برکت ! تو چگونه کنی ز جا حرکت


گفت : این کار ماجرا دارد هر یکی حکمتی جدا دارد


اولی را که هست خوشگل و ناز من گرفتم ز خطه ی شیراز تا که شب ها قرینه ام باشد سر او روی سینه ام باشد


بهر اوقات روزهایم نیز زن گرفتم ز خطه ی تبریز


چون زن ترک، خوش بر و بازوست خانه دار و نظیف و کد بانوست


دست پختش که محشر کبراست بهتر از آن، سلیقه اش غوغاست


ظرف یک سال بسته ام بارم چون زنی هم ز اصفهان دارم


کشد از ماست تار مویی را یادمان داده صرفه جو یی را


درکم و بیش اوستاد ست او متخصص در اقتصاد است او


بس که در اقتصاد پا دارد بی گمان فوق دکترا دارد


زن چارم که ختم آنان است شیری از خطه ی لرستان است


گفتمش با وجود آن سه هلو زن چارم بر ای چیست؟ بگو


گفت گهگاه بنده گشتم اگر عصبانی ز همسران دگر


آن زمان جا ی آن سه تا، بی شک این یکی را کشم به زیر کتک !