لیلا رجبی قهرمان پرتاب وزنه دختری از بلاروس که بوشهری شد

او حالا دیگر یک بوشهری تمام عیار است و در المپیک لندن هم نمایندگی این استان را در کاروان ورزش ایران برعهده خواهد داشت. سال ۲۰۰۹ در هجدهمین دوره‌ رقابت‌های دو و میدانی قهرمانی آسیا به میزبانی گوانگجو، اولین مدال ایران را لیلا رجبی گرفت. او در پرتاب وزنه روی سکوی سوم ایستاد.

پیش از او در تاریخ دو و میدانی ایران، فقط دو دختر ایرانی در مسابقات دو و میدانی فضای باز آسیا مدال گرفته بودند. سال ۱۹۷۳ مریم صدارتی در پرش ارتفاع سوم شد. لیلا ابراهیمی نیز سال ۲۰۰۷ در ۳ هزارمتر بامانع به مدال برنز رسید.
رجبی روی سکوی قهرمانی، پایین تر از دو شرکت کننده چینی ایستاد. هفته قبل از این مسابقات و در بازی های آسیایی داخل سالن ویتنام، لیلا در غیاب این دو بانوی تنومند چینی، طلا گرفته بود.
روزی که قهرمان آسیا شد
نام قبلی لیلا رجبی «تاتسیانا ایلیوش چانکا» است؛ فرزند الکساندر. نایب قهرمان سال ۲۰۰۵ پرتاب وزنه‌ باشگاه‌های اروپا در پرتغال و نفر چهارم جوانان جهان در جامائیکا. زادگاهش بلاروس است؛ جایی که میزبان اردوهای متعددی برای تیم ملی دو و میدانی ایران بوده و در یکی از همین اردوها، با پیمان رجبی دونده بوشهری دوهای سرعت ایران آشنا شد.
آن ها با یکدیگر ازدواج کردند.او تابعیت ایران را پذیرفت، مقیم بوشهر شد و نام لیلا رجبی را برای خود برگزید. لیلا طی مراسمی در حضور حجت السلام ایمانی خطیب جمعه بوشهر به دین اسلام گروید. او بلافاصله دست به وزنه شد برای فروپاشی رکوردهای قدیمی ایران.
لیلا رکورد ملی را که در اختیار پریسا بهزادی بود، با ۳ متر اختلاف شکست و چند بار دیگر نیز در مدت زمانی کوتاه، آن را ارتقا داد. سال ۲۰۰۹ در رقابتهای داخل سالن قهرمانی آسیا به میزبانی ویتنام، در همان پرتاب اول توانست حد نصاب ۱۷:۰۷ را ثبت کند.
حریفان اصلی او که از کره جنوبی و تایلند بودند، نتوانستند به این رکورد نزدیک شوند تا لیلا با فاصله یک متری نسبت به نفر دوم، روی سکوی برتر آسیا قرار بگیرد.

او ضمن زندگی در بوشهر، پرتابگر تیم دو و میدانی مخابرات بوشهر هم شد. ۲۹ ساله است و در رشته تربیت بدنی درس خوانده. زبان فارسی را هم به خوبی تکلم می کند.
همان روزهای نخست که به ایران آمد، گفت دوری از خانواده و سرزمین مادری برایش زیاد سخت نیست، زیرا از ۱۴ سالگی برای درس و ورزش از خانواده دور بوده و به این شرایط خو گرفته. با اینحال هفته ای چند بار با آن ها تماس دارد. لیلا هنوز نتوانسته رکورد ۱۸:۱۳ متر که در بلاروس ثبت کرده بود را بشکند اما رکورد ملی ایران را با حدنصاب ۱۷:۹۰ متر در اختیار دارد.
او دلیل این امر را پوشش اسلامی نمی داند و به هفته نامه محلی نسیم جنوب بوشهر گفته است؛ در بلاروس نیز لباس های بلند می پوشیده و فقط پوشش سر نداشته.
بدقولی، تبعیض، بی پولی
وقتی قهرمان آسیا شد، هنگام نواخته شدن سرود ملی ایران می گریست و در پاسخ به خبرنگاران ایرانی که در ویتنام حضور داشتند، دلیل این مسئله را سختی های فراوانی عنوان کرد که قبل از مسابقات، در تمرینات ایران و بدون برخورداری از مربی متحمل شده بود.
او همچنین در مصاحبه هایش، همواره به بد قولی مسئولین در اعطای منزل مسکونی اشاره می کند. پاداش های وعده داده شده به خاطر فروریختن مکرر رکوردهای ملی نیز مرتب به تعویق افتاده یا اصلاً پرداخت نشده.
این مسائل، همواره بازدارنده بوده برای ورزشکاری حرفه ای که مقیم بوشهر است و فاقد دسترسی به مسئولین مرکزنشین. کم پیش نیامد که چهار ماه حقوق نگیرد و مجبور به مصاحبه نشود. رکورددار ایران و قهرمان آسیا، ناگزیر شد بگوید زندگی‌اش را به سختی اداره می‌کند.
تمرین بدون مربی نیز در سالهای گذشته برایش عادی شده. به همین خاطر ماه های متمادی با برنامه ای که خودش طراحی کرده، به تمرین پرداخته و درباره مسئولینی که وعده های خود را به فراموشی می سپارند، گفته است: «در شرایطی که هزینه نکرده اما مدال می‌خواهند، نمی‌توان کار کرد.»
او در قیاس امکانات بین بلاروس و ایران می گوید: آنجا مربی مرد داشتم و هیچ مشکلی هم برای این موضوع نداشتیم. ایران دونده های زن خوبی دارد اما امکانات برای آنها موجود نیست. اگر شرایط مهیا شود زنان ‌ایرانی می توانند دوومیدانی کاران خوبی شوند.
قهرمانی بازیهای داخل سالن آسیا به میزبانی ویتنام، قهرمانی داخل سالن آسیا به میزبانی تهران، دو مدال برنز فضای باز آسیا در سال های ۲۰۰۹ به میزبانی چین و ۲۰۱۱ کره جنوبی، از جمله افتخاراتی است که رجبی با لباس تیم ملی ایران کسب کرده.
او پیش از المپیک هم در رقابت های داخل سالن قهرمانی آسیا به میزبانی چین، مدال نقره را به گردن آویخت که پنجمین مدال قاره ای اش بود. لیلا رجبی در لندن به اتفاق ۳۴ پرتابگر دیگر در دایره پرتاب استادیوم المپیک خواهد ایستاد. سه نفر از این تعداد، هموطنان سرزمین مادری او هستند.
قاره آسیا به جز رجبی، فقط سه نماینده دیگر دارد که هر سه نیز اهل چین هستند و دو نفرشان در بازیهای آسیایی گوانگجو، مدال های طلا و نقره را نصیب خود کردند.